تاج محل؛ نماد عشق و از عجایب هفتگانه جدید دنیا

بیشتر آدم‌ها با شنیدن تور هند یا سفر به هندوستان تصویر یک کشور پر جمعیت و فقیر را به‌خاطر می‌آورند, یا خیلی بهتر از آن، تصویر فیلم‌های عاشقانه‌ی هندی و یا اکشن‌های بالیوودی! انگار کمتر کسی است که از جاذبه‌های دیدنی کشور هند اطلاعات کافی داشته باشد!

هند با فرهنگ و تاریخ پرباری که قدمت آن به بیش از ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد میرسد و به دلیل آثار و شگفتی‌های باستانی بی‌نظیر هم‌اکنون یکی از پربازدیدترین مکان‌های گردشگری دنیا و آسیا به حساب می‌آید و سالانه میلیون‌ها توریست را میزبانی می‌کند.
اما دانستن این جالب است که نزدیک به ۸۰۰ سال ایرانیان و ترک‌های فارسی زبان بر این کشور تسلط سیاسی و نظامی داشتند و به‌طرز باورنکردنی بر فرهنگ این کشور تاثیر گذاشتند.

تاثیر چشم‌گیری که زبان و فرهنگ ایرانی در هند برجای گذاشته شگفت‌آور است، آنچنان که هم‌اکنون بسیاری از لغات مشترک در لغات وجود دارد .نفوذ فرهنگی به حدی است که در زمینه موسیقی سنتور ایرانی با تغییرات اندک هم‌اکنون یکی از سازهای مطرح در هند است و آثار موسیقیایی زیادی را به‌جای گذاشته است.

 

 

 

 

همین دیدنی‌های جذاب و متفاوت از هند است، که برای جاذبه‌های گردشگری آن باید کتاب نوشت.دقیقا اگر تور آگرا و دهلی را انتخاب کنید می‌بینید که فقط برای بازدید جاذبه‌های گردشگری این شهرها باید یک کتاب داشته باشید!

 

 

 

شاید یکی از رومانتیک ترین بناهای ساخته شده در دنیا تاج محل باشد. این بنا را نماد عشق به همسر و عشق جاودانه در دنیا می‌شناسند، برای همین یکی از اولین مقصدهای عشاق است.تاج محل در نزدیکی شهر دیدنی آگرا و در ۲۰۰ متری جنوب پایتخت این کشور یعنی دهلی واقع شده و جزء عجایب هفتگانه جدید دنیا به‌ حساب می‌آید.

این مکان،‌ به دستور شهاب‌الدین محمد معروف به شاه‌جهان , فرزند جهانگیرشاه پنجمین امپراتور گورکانی برای یادبود از همسر ایرانی تبارش ساخته شده. کاری که به همین دلیل این‌بنای زیبا و منحصر به فرد را به نماد عشق و وفا تبدیل کرد.

 

 

 

ارجمند بانو همسر شاه جهان در ۱۷ جون ۱۶۳۱ میلادی در هنگام تولد چهاردمین فرزندش جان باخت و شاه‌جهان به‌علت ناراحتی و غم و اندوه فراوانی که بعد از درگذشت همسرش داشت این بنا را ساخت تا یادبودی ارزشمند از عشق جاودانه‌اش باشد.
 ساخت این بنا از سال ۱۶۳۲ میلادی (۱۰۴۲ شمسی ) آغاز و در سال ۱۶۴۷ میلادی ( ۱۰۵۷ شمسی ) پس از نزدیک به ۱۶ سال تکمیل شد.

نام این بنا کاملا ایرانی است و در ساخت آن از اصول معماری ایرانی‌, اسلامی و هندی پیروی شده و در طراحی و تکمیل  آن نزدیک به ۲۰هزار هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا به‌خصوص هند و ایران شرکت کرده‌اند.

 

 

 

دو برادر ایرانی تبار به نام‌های احمد و حمید لاهوری سر معمار و طراح این بنا بوده‌اند و کتیبه‌نویسی‌های این بنا به دست برادران اهل شیراز عیسی‌خان و امانت‌خان طغرانویس واگذار شده بود.

شاه جهان بعد از فوت همسر طبق وصیتش برای ساخت آرامگاهی که نامش جاوید بماند , تصمیم گرفت بهترین نقطه ممکن برای ساخت این بنا را انتخاب کند و او جایگاهی در نزدیکی رود مقدس یمونا جمنا را برگزید.

تاج محل این آرامگاه با شکوه , ۵۸ متر بلندی و ۵۶ متر پهنا دارد و بر روی یک تخته سنگ ۱۰۰ در ۱۰۰ متری از جنس مرمرین به‌عنوان پی و پایه اصلی ساخته شده که عظمت این بنا با شکوه را بیشتر کرده است.

 

 

 

 

همچنین در کنار این بنا باغی به وسعت ۱۸ هکتار با گونه‌های مختلف گیاهی و انواع پرنده قرار دارد که در بین این باغ نهری پهناور و طولانی وجود دارد که از معماری باغ‌های ایرانی الگو گرفته شده است.
 
تقریبا می‌شود گفت اصول قرینه‌سازی در این بنا رعایت شده و در دو طرفش دو بنا کوچک‌تر به‌صورت قرینه ساخته شده در غرب یک مسجد با سه گنبد و در شرق بنایی است که قبلا به‌عنوان مهمان‌سرا استفاده می‌شده است.

در سرتاسر این بنا اشعار فارسی به چشم می‌خورد که با خط نستعلیق فارسی نوشته شده و مضمون عاشقانه دارد که برای همسر شاه‌جهان برگزیده شده‌اند.

 

 

 

 

در داخل این آرامگاه و بخش اصلی بنا سمت راست سنگ قبر همسر شاه‌جهان ( ارجمندبانو بیگم ) از جنس مرمر وجود دارد که با خط نستعلیق و به زبان فارسی بر روی آن نوشته شده :

«مرقد منور ارجمندبانو بیگم مخاطب بممتاز محل متوفی»

و همچنین در سمت چپ آن نوشته است :

«مرقد مطهر اعلی‌حضرت فردوس آشیانی صاحبقران ثانی شاه‌جهان طاب ثراه

که این محل دوم مکان خاک سپاری خود شاه جهان در کنار همسر است. شیوه‌ای که در دوره صفوی و قاجاری در ایران مرسوم بوده است.
 
این محل یکی از پر بازدیدترین جاذبه‌های گردشگری هند به‌شمار می‌رود و سالانه میزبان میلیون‌ها توریست خارجی است و به‌عنوان سنبل عشق و وفای به همسر شناخته می‌شود و تقریبا مورد پسند عشاق از سراسر دنیاست.

 

 

 

نکته ای که در این بنا بسیار حیرت‌آور است تغییر رنگ آن در طول شبانه‌روز است. به گونه‌ای که این بنا در صبح به رنگ صورتی, در عصر به رنگ سفید مایل به شیری, و در شب به خاطر تابش نور ماه و غروب به رنگ طلایی است که معماران و باستان‌شناسان معتقد هستند که این خاصیت بنا الگویی از ذات تغییر پذیر و مهربان انسان است که در همسر شاه جهان بسیار نمود داشته است.

 

 

 

 

همه‌ی این زیبایی‌ها و شگفتی‌ها در یک بنای تاریخی جمع شده‌اند به همین دلیل این‌جا یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا شناخته می‌شود و بازدید از آن شاید دلیل اصلی سفر خیلی از توریست‌های جهان به کشور هند است.